Dat was een lange rit

Het is nu 10:10 Nederlandse tijd, mijn eerste dutje in het appartement zit er op na toch wel zware reis.

Het uitzwaaien in Amsterdam ging nogal hectisch, we hadden de wekkers een uurtje te laat gehoord. Digitaal inchecken is dan toch echt een top uitvinding. 13:50 NL tijd vertrekt mijn vliegtuig.

Ik heb gekozen voor een extra ruime plek, dit heeft vruchten afgeworpen omdat zelfs ik met mijn enorme lange benen geheel kan strekken vanuit mijn stoel. Naast me komt een Amerikaanse Indiër zitten, al gauw is het duidelijk dat hij behoorlijk ziek is. Tijdens het slapen zie ik zelfs snot uit zijn neus vallen, op dat punt ga je toch nadenken over hoe simpel het is om iedereen te besmetten met een exotische ziekte. ( Voorlopig heb ik niks opgelopen, dus waarschijnlijk toch voldoende vitamientjes gehad de afgelopen weken ).

Na eerst de nieuwste films uit het mediacenter te hebben gekeken zoals Godzilla probeer ik maar wat te slapen, dit blijkt lastig en is me uiteindelijk ook niet gelukt.

De aankomst in Delhi om 1:00 Delhi tijd ( ongeveer 9 uur NL tijd ), verloopt als verwacht. Nog vliegend komt de karakteristieke Indische lucht op je af. Bedrukt, Curry, Smog, heerlijk. Op dit vliegveld moet ik wachten tot 6:40 Delhi tijd, ik raak aan gauw na een kop cappuccino te hebben gekocht met een Indische wiskunde leraar die met zijn bachelor leerlingen een tripje maakt van vijf dagen. Het gesprek neemt na een rondvraag over waar ik vandaan kom direct een wending naar hoe goed wij het hebben en hoe vreselijk slecht hij er wel niet aan toe is. ( Terwijl ik dit type is een aap aan een kabel aan het slingeren voor mijn raam, leid ook niet een klein beetje af. haha ). Hij moest trouwen met iemand die hij niet kent, zoals bijna iedere indieer, verdiende vorige maand omgerekend € 350,-

Tja, wat zeg je daar op he.

Ik ben maar naar de gate gegaan voor security checks en mijn ticket naar Chandigarh ophalen, daar blijkt alles zoals gewend heerlijk rustig te gaan. Om 3 uur snachts een rij van hier tot Chandigarh omdat elke fysieke controle simpelweg 5 minuten duurt. Alleen je laptop in het bakje leggen en je spullen voldoet niet meer, gooi je schoenen ook maar uit want onder je tenen kon nog wel eens een stalen bom liggen.

Hoe dan ook, het vliegtuig naar Chandigarh is een kleintje, de korte vlucht van 45 minuten is zo voorbij en algauw sta ik op het vliegveld in Chandiigarh waar 2 mannen van Koenig op me wachten.

Achteraf blijkt dat hier de reis pas begint, na 2 vluchten krampachtig liggen zit mijn nek helemaal vast waardoor ik al hoofdpijn heb. Had ik al gezegd dat ik vliegen haat, anders bij deze.

De rit door de bergen doet een beetje denken aan Death road truckers zoals ik had gedacht, inhalen in blinde bochten, de mooi versierde vrachtwagens die gezegend worden langs de weg en het eindeloze slingeren, omhoog en omlaag gaan. De rit duurt op papier een uurtje of twee, nadat deze twee uur zijn verstreken wordt me gevraagd of ik misschien koffie wil. ( duh ). We stoppen langs bij een restaurantje en daar drinken we een kop echte indische koffie ( zoet, niet te pruimen ) en ze bieden me wat te eten aan. ( nog minder te pruimen ). Eigenlijk wil ik direct wel door, liggen, even slapen. Dat duurt schijnbaar nog wel even, als we weer instappen en de apen van de auto hebben verjaagd valt het eten niet lekker in combinatie met de vlucht, vaste nek en het slingeren. We moesten stoppen en ik moest even wat kwijt, na wat water en verwisselen van plaats in de auto rijden we weer verder. Veel beter wordt het er helaas niet op.

Uiteindelijk komen we aan in Shimla, in de auto was me al gevraagd waar ik wil verblijven want er is nog maar 1 student naast mij die over 6 dagen weer weg is. Dan ben ik alleen in de faciliteiten met 4 man personeel. Het eerste appartement heb ik kort bekeken, de wc is een gat in de grond, de douche hangt daar boven. Laat maar, we lopen 3 minuten naar het trainingscentrum waar nog 2 appartementen zijn. Dit appartementje is iets groter, heeft alleen een losse badkamer. Maar het is ruim, er is een tv en internet. Ik kies het appartement dus boven het trainingscentrum.

Mijn koffers worden gehaald uit het eerste appartement en ik moet rusten van het personeel, de hoogte hier doet iets met je waardoor je bij moet komen en extra moet drinken. We zitten tenslotte in de Himalaya, al is het maar 2 kilometer hoog aan het begin van het gebergte.

Wat direct opvalt is dat hier geen bedelaars zijn, Shimla is vele malen armer dan Delhi, er zijn geen muggen, het is er een stuk kouder. Van de 32 graden snachts in delhi gaan we hier naar maximaal 27 graden overdag. Afgezien van de lange reis is dit dus een redelijk goede keuze geweest.

Het nadeel van het kleinere trainingscentrum is wel dat je krijgt wat de pot schaft, in de grotere centra heb je veel meer keuze. Gezien mijn maag nog even van slag is van het ritje houd ik het tijdens de lunch op rijst met wat curry ( Vooral rijst ) en veel water. Daarna duik ik mijn bed in en wordt pas tijdens avond eten wakker wanneer een aapje aan mijn raam me wakker maakt. Ik moest er voor oppassen, schijnbaar zijn die beesten slim en laten ze de baby aapjes je open raam door de tralies heen spullen uit je kamer pakken. Grappenmakers hier, heb ik net de hele dag alles openstaan met mijn spullen op het bed.

Vanavond doe ik niks meer, tussen het dutten door Skype ik even met Roenna en laat ik de faciliteiten zien. Jaja. Ik zal wel een filmpje online zetten voor Bas . Bas wil graag ook wat cursussen doen, alles zien in een filmpje geeft een beter beeld. Als ik achteraf had moeten kiezen had ik vanwege de reis simpelweg delhi of goa gedaan. Maarja, mr hindsight he.

Ik ben vast wat vergeten te melden, dat komt morgen wel weer. Ik ben bekaf en ga pitten. Morgen vroeg eruit om de boiler aan te zetten en een half uur te wachten voordat ik kan douchen :)

Trusten iedereen!