Zondag de Vrije dag.

aaaah, zondag morgen 11 uur.
Super lekker geslapen, hoewel ik natuurlijk om het uur wakker wordt in de morgen van alle lawaai op de gang.
Vandaag gaan we een dagje de stad in, wat dingetjes zien, naar de lotus tempel... eerst even kijken of er nog wat ontbijt over is.

Aangekomen bij de ontbijt tafel zie ik 2 nieuwe mensen zitten, beide lijken een beetje wereldvreemd en kijken nogal tja wat zal ik zeggen. Bang? om zich heen. Geen van beiden durven het brood te eten of het drinken te drinken, ik besluit ze maar gerust te stellen dat je in het hotel alles veilig kan eten. Hier wordt helaas niet zoveel aandacht aan besteed, tja dan niet.
Met een kop koffie vertrek ik weer naar mijn kamer en check mijn email, niet zoveel vandaag dus ik ga maar douchen. Kraan aan, 10 minuten wachten, koud water, 20 minuten wachten, koud water... grrrr. Dan maar niet hoor. Ik kan me nog beter met het warme water uid het bidet wassen dan de koude douche :P niet dat ik dat heb gedaan natuurlijk :D

Alex klopt op mijn deur en vraagt of ik mee uit eten wil voor lunch, tuurlijk wil ik dat ook wel eens proberen ( waar ik later spijt van ga krijgen ;) ) We lopen over de straten van Delhi, de standaard bedelaars groeten ons en laten ons met rust. niets geven en niets blijven geven werpt zijn vruchten af! We komen langs de plek waar we 6 jonge puppies hebben gezien, we besluiten toch even te kijken of ze allemaal nog leven. ( Als we hier langskomen nemen we altijd een paar stukjes worst mee ).
Ja hoor, nogal zwak maar zeker nog in leven zien we de eerste groep (foto), de moeder ligt waarschijnlijk ergens anders... De donkere pup lijkt een beetje op Chewie dus die geef ik eerst een stukje worst. Al smakkend komen alle hondjes op hem af om ook een stukje te proberen. Echt leuk om te zien. Morgen is er weer een dag dus we lopen door naar het restaurant.

Alles op de menukaart is in hindi dus ik heb geen idee wat ik bestel, aan de receptie van het restaurant vraag ik het meest gangbare menu en ga zitten. Wanneer ons nummer wordt geroepen blijkt dat ik pannenkoeken heb genomen! Op allerlij schaaltjes aan de zijkant liggen sausjes met vlees, balletjes (iets) gedrenkt in een zoet waterig sausje en nog wat lekkernijen. Totale kosten 164 Roepie, oftewel 2,10 Euro. Das dan wel erg sjiek :p\
Na het eten wil ik nog even wat geld pinnen ( wat erg moeilijk is in Delhi ) we moeten naar de achterstraten van ons district en komen in onbekend gebied, vrijwel direct worden de babies in je gezicht geduwd met de vraag of we geld over hebben. Niet dat de babies geld eten natuurlijk, maarja het geld is ook niet voor de babies. Eenmaal aangekomen bij een pin automaat staan we naast een scheerder, voor 50 roepie geeft die je de beste scheerbeurt die je ooit zal krijgen, naast de kant van de weg, met vies water, maar wat een vakman.

Bij de pinautomaat zie ik alleen maar een windows XP scherm, ja windows... ik moet eerst op het schermpje maximaliseren klikken voordat ik mijn pincode invoer. Natuurlijk weigeren al mijn bankpasjes de eerste 10x maar uiteindelijk komt er dan toch magisch genoeg wat geld uit de laatjes rollen :P

Tijd om op stap te gaan, we lopen richting de metro... het metrostation is 10 meter boven de grond gebouwd en is stampende druk. Ik moet nog een metrokaaert kopen voor 3 euro en wacht netjes in de rij, helaas gaat dit zo te zien wel een paar uur duren en Alex loopt simpelweg naar het loket en gaat achter de eerste in de rij staan. ( dit is vrij normaal voor een tourist ) Eenmaal aan het loket rent hij daar weg, vraagt mij te blijven wachten... Terwijl ik in de rij sta wordt ik van alle kanten geduwd en voorbij gelopen... 10 minuten gaan voorbij en alex komt terug met een mooie glimmende blauwe kaart voor de metro. w00t.
We lopen naar het politie station ( De metro's zijn beveiligd tegen terroristische aanslagen ) We moeten eerst door een metaaldetector, daarna wordt je gefoullieerd door een dikke vieze hindische bewaker met een AK47 op zijn rug. Die mannen vinden het nogal leuk dat ik zo lang ben en zetten me even aan de kant om mijn zakken te legen. Ales moet zijn camera door de rontgen halen en uiteindelijk mogen we toch doorlopen.
De metro is een van de betere manieren om je te verplaatsen in Delhi, sowieso de goedkoopste als je tegen drukte kan. Voor een kaart van 3 euro kan je hier in principe een dikke 2 weken door heel Delhi reizen. Maarja zoals ik al zei, je moet er wel tegen kunnen.

Op het platform aangekomen gaan we in onze rij staan, de metro komt aangereden en ik weet niet wat ik zie. Mensen staan met hun gezicht plat tegen de deuren aangedrukt en kijken nogal bang voor zich uit. De deuren gaan open, en ineens begint er een enorme decompressie van mensen. Het lijkt alsof iedereen 3 op 1 inelkaar was gepropt, mensen drukken iedereen naar buiten en er wordt haast over elkaar heengelopen om naar buiten te kunnen, de beveiliging komt naar de massa toe gelopen en begint mensen UIT de trein te trekken.. Dan mogen wij naar binnen... hmm.
Ik vrees direct het ergste omdat er een evengrote massa naar binnen moet als er naar buiten gaat, we lopen de trein in, het is er koel en ziet er bijzonder high tech uit. De metro hier is door duitsers aangelegd of iig ontworpen heb ik gehoord en dat merk je aan alles. Zodra je namelijk in de metro's komt is het een stuk schoner en super high tech in vergelijking met de rest van Delhi. We staan in de trein en mensen komen naar binnen gestormd, Alex wordt ineen gedrukt en ik verwacht hetzelfde. om mij heen zie ik iedereen krampachtig staan maar er gebeurd bij mij nog niks, mensen kijken me vanuit ineen gedrukte staat aan en lachen een beetje. De deuren sluiten en ik kan me vrij bewegen :| Wat is dit? Iedereen staat adem te happen maar ik kan me nog bewegen... ( wacht, ik vraag mijn instructeur direct even waarom dit is ) Hij weet ook niet waarom, zijn vermoeden gaat uit naar mijn grootte. Ik ben hier gemiddeld 2 koppen groter dan de grootste Hindu, daarnaast kijk ik nogal chaggereinig en dat schijnt ook te helpen. In ieder geval is het fijn, ik trek Alex naar me toe en ook hij geniet van de GVR zijn privileges ( Grote Vriendelijke Reus, van Roald Dahl ) We lachen er wat om en Alex zegt dat hij een t-shirt gaat laten maken met de text BFG ( Big Friendly Giangt ) De engelse versie van De grote vriendelijke reus.

We moeten tussendoor nog een keertje overstappen op de gele lijn om te komen waar we willen zijn, hier is het toch te druk om gebruik te maken van mijn GVR privileges en ook ik sta in elkaar gedrukt. De rit duurt ongeveer 30 minuten, in de tussentijd ben ik denk ik zo'n 3x aangerand door een dikke vieze Hindi en heb ik vermoedelijk 2x sex gehad met de man voor me. Haha, ok ok... Genoeg. Maar het is wel een erg ranzige ervaring tussen al die vieze mannen staan. Niet leuk, en moeilijk om je spullen in de gaten te houden.
Gelukkig komen we aan op ons eindstation, we moeten hard duwen om eruit te komen en nemen daarbij per ongeluk wat indieers mee. Oops :P Op naar de Tuk Tuk's, je hoeft niet lang te wachten want de tuk tuk's vinden jou... We bespreken de prijs om ons naar Qutub Minar te brengen. 80 Roepie voor ons beiden, het ritje duurt ongeveer 20 minuten.... dus 60 cent per persoon. Oh yeah... Onderweg in de tuk tuk maakt de chauffeur wat rare bewegingen, ik begin te filmen maar krijg alleen nog maar het drukken tussen bussen op de film (zie filmpje) waarna we aankomen bij de toren.
We moeten uiteraard een ticket kopen, we zien dat er 3 gigantische rijen staan die tot om de hoek gaan en uit het zicht verdwijnen. Gelukkig weten wij dat er overal touristen ingangen zijn dus lopen we naar voren, uiteindelijk betalen we 250 roepies per persoon, ongeveer 3x duurder dan een normaal kaartje maar dan zonder 2 uur wachttijd. Met het kaartje lopen we naar de ingang van de toren en wederom is er een bizar lange rij. Ook hier lopen we naar voren, niemand geeft een kick, we gaan voor de eerste persoon staan en we zijn binnen :S Moet je in nederland proberen he ;) De toren en de omgeving zijn allemaal erg mooi, het verhaal erachter blijft me redelijk onduidelijk maar ze zeggen dat wanneer je de 73 meter hoge toren omarmd je dan een wens mag doen, voorwaarde is wel dat je met je rug naar de toren toe moet staan om hem dan helemaal te omarmen.
De wens krijg je omdat de toren is gebouwd van 27 afgebroken Hindu tempels, uiteraard zijn ook hier de nodige diertjes vogels en wat nog meer. (zie fotos)
Het wordt ons gauw duidelijk dat de toren niet de enige attractie is, schoolreisjes, jongeren, meisjes, iedereen wil met ons op de foto. Het is schijnbaar een eer heb ik me laten vertellen, mensen nodigen je ook vaak uit voor thuis eten bij hun omdat het ontvangen van een buitenlandse gast een grote eer is.
Hoe dan ook weigeren we geen enkele foto en hebben veel lol met de kleine mensjes, iedereen is altijd erg aardig en ik voel me in India toch echt welkom door dit soort dingetjes. Vaak wordt je ook op straat aangesproken, direct denk je dan dat mensen wat van je willen hebben maar toch echt 60% van de tijd willen mensen weten waar je vandaan komt, een babbeltje maken in het engels, woordje leren in het nederlands en je simpelweg een hand geven. Ik heb gemerkt dat een simpele knipoog of een duim omhoog al helemaal geweldig is voor die mensen, zeker voor de kinderen op schoolreis, die giegelen dan alsof ze nog nooit een 2 meter lange slungel hebben gezien en roepen Hello Sir, how are you. ( Vaak de enige woorden die de kinderen kennen )
Over het algemeen dus erg leuk allemaal.

Na een uurtje te hebben aangekloot met wat foto's maken besluiten we onze reis terug naar de metro te maken, we proberen een tuk tuk te strikken die ons voor 80 roepies terug wil brengen... MAAR... terug brengen is altijd duurder, want tja... Je staat hier nu, en als je niet betaald kom je nerges.. De eikels ook he. Na in 2 tuk tuk's te zijn gestapt vinden we een gewillige chauffeur die ons vervolgens naar de metro brengt.
Eenmaal aangekomen in de metro blijkt het reizen van deze kant een stuk rustiger te zijn, we kunnen daadwerkelijk zitten en ik kijk rustig wat er op de display komt van de trein... Er staat iets van, let op, afgezonderde bagage of want dan ook, kan een bom zijn. Waarschuw de politie. iets in die trend, in ieder geval erg geruststellend gezien er over het algemeen 2 aanslagen zijn per jaar. In openbaar vervoer, ondergrondse plaza's, afgesloten plaza's en plekken waar veel mensen komen moet je dan ook altijd door een metaal detector waarop je wordt betast door een gewapende hindu. Durf jij nee te zeggen? :P

We zijn om 2 uur smiddags vertrokken en de reis naar Qutub Minar kostte ons bijna 3 uur, inmiddels zijn we onderweg naar de lotus tempel waar we hopelijk nog wat licht hebben voor foto's. We rijden ondertussen weer naar hartje Delhi ( daar komen alle treinen samen ) en stappen dan over naar de tempel, vanuit de metro kan je de lotus bloem al in een wolk van smog zien liggen, door het contrast zie je hem bijna niet maar toch maken we wat foto's. De tuk tuk bestuurder hier had trouwens de tijd van zijn leven, wij gaven hem 50 roepies, en hij mocht ons 1 kilometer rijden. Easy money voor hem.
Na door een beveiligingscontrole te gaan kom je op de open plaats van de tempel, je loopt over 3 paden richting het bolwerk en ziet alleen maar massa's en massa's met mensen lopen. 100 meter voor de tempel wordt het drukker, hier is het punt dat je je schoenen uit moet doen om verder te mogen. Het is tenslotte een heilige plaats.
De bijzondere dingen in de tempel zijn de water plaatsen, het bid gebied en natuurlijk het gebouw zelf. Wat dat betreft is het een hele leuke ervaring, maar veel meer informatie kan ik je er niet over geven.

Wel heb ik na afloop bijvoorbeeld staan praten met een advocaat uit Delhi, hij nodigde mij uit om bij hem langs te komen volgende week. Hij woont vlakbij het reservaat waar je leeuwen kan zien, en voor wat extra roepies gooien ze een kalfje voor de leeuwen zodat je kan zien hoe ze die opjaagen. Nou fantastisch toch? Ahum.. Ik heb zo'n 10 minuten met de man staan praten terwijl Alex klungelig zijn veters aan het strikken is. De man geeft me zijn nummer terwijl zijn familie eraan komt. Vol verbazing kijken ze met z'n allen met wie hun vader aan het praten is. Echt grappig, ik beloof langs te komen als ik tijd heb ( heb ik toch niet ) en zeg gedag.
We lopen terug naar de gate en besluiten terug te gaan naar hartje Delhi, ik wil nog even naar de markt om een cadeautje op te pikken voor Sibel. Aangekomen in een winkeltje zie ik een kasjmir sjaal liggen voor 24.000 roepie ( veel geld ) erg mooi, maar ze wilden hem wel erg graag kwijt. Terwijl ik op het punt stond om de sjawl te kopen riep alex me terug terwijl hij het labeltje bekeek. Pashmina 100%, niet kasjmir... Pashmina is welliswaar zachter, maar is veel meer standaard dan Kasjmir en kost veel minder. Als ik deze sjaal had gekocht was ik dus voor 21.000 roepies opgelicht.
Dan maar een juwelier, ik vind een ketting met een blauwe saffier met daaronder een diamantje. De zaak ziet er netjes uit en het totaal bedrag komt uit op zo'n 27.000 roepies. Terwijl ik mijn credit card geef roept de man ineens dat hij ID wil zien en pakt mijn kaart. Direct wantrouw ik de hele situatie want ik heb sinds ik hier ben voor geen enkele uitgave een ID hoeven laten zien. Ik grijp mijn creditcard terug want hij wil er al mee weglopen, niet goed want met de pas zelf kan hij doen wat ie wil natuurlijk.
De verkopers doen erg moeilijk en willen ons niet echt makkelijk laten gaan, dan zeggen we tegen de man dat we morgen wel terug komen met ID. Maar helaas wil de man ook daarvoor eerst even een aanbetaling zien van ons van in ieder geval 5.000 roepies. Nu waren we al 15 minuten verder en ik was al kwaad op de hele zaak. Ik roep simpelweg "Nee" ( ik zei iets anders, maar dat hoeven jullie neit te weten :P ) en ik liep weg. Beveiligings man wou me nog even tegenhouden maar liet me toch doorlopen.

Echt stom dat je bijna in elke winkel wel wordt opgelicht, sorry sibel. ik ga volgende week wel naar de regeringswinkels waar alle prijzen vast zijn, je betaalt iets meer, maar weet wat je krijgt voor je geld.
Na al die akefietjes besluiten Alex en ik nog wat te gaan drinken in de mooiste bar van het plein. QBA, de bar is welbekend om zijn goede DJ's en het heerlijke eten... Gezien het inmiddels al 8 uur is besluiten we een hapje te doen, ik neem de Zeebaars... jum jum, Alex neemt het zielige lammetje. hehe.
Na een nogal lange wachttijd omdat mijn zeebaars moest worden gestoomd kwam het eten uiteindelijk aan.. De baars was goed, maar niet bijzonder lekker moet ik eerlijk zeggen. Voor idische standaard daarentegen. erg lekker. We drinken een paar biertjes en besluiten rond een uur of half 11 naar huis te gaan, we lopen de bar uit en daar staat direct een chauffeur in een klassieke taxi op ons te wachten. We zeggen dat we naar het hotel willen, kost ons maar 150 roepie voor beiden. De chauffeur vraagt nog wel of we nog iets anders nodig hebben. Hier bedoelt hij mee dat hij ook drugs heeft, wiet, coke, heroine, alles... Dat is vrij normaal hier trouwens, je taxi chauffeur kan alles voor je regelen. Als jij een olifant kapot wilt schieten, vraag het je taxi chauffeur en hij regelt de AK47 met een olifant. Kost je wel veel geld natuurlijk.
Hoe dan ook vind ik de taxi wel geniaal mooi en wil graag achter het stuur zitten, ik vraag het de beste man en zonder te twijfelen zei hij ja. Hij schoof op en ik ging achter het stuur zitten. Toen pas merkte ik dat deze chauffeur best wel ver heen was en volgens mij wat teveel jointjes had gerookt. Hoe dan ook, Alex springt uit de auto en maakt een paar foto's terwijl 3 auto's achter me staan te toeteren en er een boze hindu naast me komt staan te gebieden dat ik moet oprotten. Vlug spring ik uit de auto en we lopen over straat richting ons hotel...

Het is inmiddels al half 12 en eigenlijk mag je neit meer op straat zijn, stiekem moet ik heel eerlijk zeggen dat ik me rond die tijd veiliger voel in de staten van Delhi dan wanneer ik in Hoorn of Amdsterdam over straat zou moeten rond deze tijd. Het verschil is ook dat alle Indieers je direct te hulp zouden schieten mocht er iets gebeuren. Daarnaast kom je wederom snachts ook alleen maar vriendelijke mensen tegen dus tja... geen last van criminaliteit gehad nog. Behalve dan de zichtbare maffia leden die je gewoon moet negeren in hun dure bolides.

Inmiddels is het maandag, ik heb de eerste dag van de week er weer op zitten en de studie begint nu wat rustiger te worden in tegendeel tot wat ik dacht. Alles wordt namelijk herhaald en er komen enkele nieuwe dingen bij. Hopelijk is er morgen een nieuw boek dat ik kan toevoegen aan mijn al veel te grote staple. Die boeken krijg ik van zijn leven niet naar huis in mijn koffer zonder grof veel geld te betalen. Ik laat ze denk ik maar via de post naar huis sturen… Ah daar is mijn soep.. mjam mjam, volgens mij is het tomaten dag… *proef* Jup, tomatensoep met een broodje.

Goed, ik ga beginnen met het posten van de post, en het aanvullen van de filmpjes en video’s, have fun. En tot de volgende keer ;)