Ongelofelijk! Best time ever!

Na een heerlijk warme douche begeef ik me naar beneden, we eten fastfood omdat het feest is. De patat smaakt zelfs nederlands... Ondertussen komen meer en meer hotelmedewerkers naar de tafel, dus ik vraag ze om een foto te maken. Dan komt een van de amerikanen eraan en gaat naast mij zitten.

Het lijkt alsof hij zo bezopen is als een garnaal, even later begint hij te vertellen over zijn ervaringen vandaag in Delhi. Hij heeft de grootste cheeseburger in zijn leven gegeten, met echt koeienvlees... Dat is hier zo'n enorme luxe dat je diep in de buidel moet tasten. Daarnaast verteld hij ook doodleuk dat hij de hele dag al heeft lopen blowen, en dat hij nog wat over heeft. Vriendelijk weiger ik natuurlijk, drugs in india is zeer zwaar strafbaar, je kan voor een beetje wiet al gauw een jaar of 2 in de gevangenis terecht komen...

De hotelmedewerkers roepen dan iedereen om naar buiten te komen, en wat daar gebeurd... Ik kan het serieus niet eens onder woorden brengen. Ik ben de eerste die het ziet, een grote staaf die uit mijn pakket met vuurwerk komt, we staan er drie meter van af en hij steekt hem aan, eerst wat bengaals vuur... heel mooi, maar dan de hardste knal die ik tot nu toe ooit heb gehoord! Dit was trouwens de eerste, en geloof me... ze worden met de minuut harder hier.

Het vuurwerk is erg gevaarlijk, de lontjes gaan allemaal af in 1 of 4 seconden, je mag zelf gokken. De hele groep is dan naar buiten gekomen en kijk hoe de amerikaan vuurwerk begint af te steken. Tot 10x aan toe blaast hij bijna zijn vingers kapot met een soort van nitraat bom. Alle indieers gooien met plezier vuurwerk naar elkaar toe en ik ren me suf om alles te ontwijken. Dan zie ik James die 2 bommen aan elkaar heeft geknoopt, hij steekt ze aan en gooit ze op de grond, 1 bom ontplotf, de andere schiet naar zijn rug en ontploft daar, hij kan nog net een kleine 30 centimeter wegspringen van de knal! Ik schrok me helemaal dood, maar alle indieers lachen zich rot en ik doe uiteindelijk ook maar mee.

De amerikaan heeft inmiddels een grote fles wiskey uit zijn kamer gehaald en begint het uit te delen, eerst weiger ik een shot.. maar na wat aandringen besluit ik toch maar mee te doen. Eentje dan zeg ik, tis toch feest :)

We drinken allemaal een shotje, de wiskey was erg zoet maar vreselijk sterk. Ik bied een van de hoteljongens ook een shotje aan, iedereen weigert behalve mijn jongste beveiliger. Hij wil graag met wat sinasappelsap een shotje proberen. Dus wij geven hem een glas met ongeveer 3 centimeter wiskey, vol moed drinkt hij het op... Kijkt ons aan en begint keihard te hoesten. Natuurlijk moeten we allemaal keihard lachen.. dit was nog maar het begin van de avond.., Na al onze enorme klappers te hebben afgeschoten laat iemand nog meer vuurwerk halen, ditmaal nog wat zwaarder.. Want komop zeg, tis waarschijnlijk de enige keer dat wij dit meemaken.

We krijgen drinken, snoep, iedereen is aardig, iedereen roept happy divali en wil je een hand geven... De jongste beveiliger komt dan terug met het nieuwe vuurwerk, dit is gevaarlijker spul. Alles ontploft binnen 1 seconde en is harder dan harder dan harder dan hard. Hij en de amerikaan staan wat te spelen, de amerikaan blaast bijna zijn hoofd eraf. Dan gooit de jonge beveiliger zijn "bom" te laat weg en klapt in zijn handen. Uit met de pret, hij loopt weg terwijl je ziet dat hij pijn heeft. Geen bloed, maar wel een enorme zwarte vlek op zijn arm en hij kan hem niet goed bewegen.

Ik loop naar de jongen die hier al 3 maanden is en dengue heeft gehad, ik begin een praatje met hem terwijl hij foto's maakt met zijn splinternieuwe camera. Tis een soort hobby van hem om foto's te maken. We raken aan de praat, ik wil graag zijn fotos hebben van de avond vraag of hij ze ergens online zal zetten, hij geeft aan dat ik zijn email wel kan krijgen aan het einde van de avond..

Even later roept hij dat hij denkt blanke vrouwen te hebben gezien, hij is waarschijnlijk single... Hij roept of we mee willen, een stukje rondlopen dan. Ik vond dit mijn kans om delhi eens te zien op een andere manier en ik ga met hem mee.

We komen aan bij een volgend hotel, daar zie ik allemaal blanke mensen staan, eenmaal dichterbij gekomen hoor ik het pas echt goed... HOLLANDERS! Ik zeg niets en ga ertussen staan met alex. Ik hoor ze wat praten, helaas niets bijzonders... Ook niets over mij... Dat is het leukste, iedereen denken dat je engels bent, en dan mee gaan praten als ze je beledigen. Ik begin zelf maar te praten en kom erachter dat ze hier zijn voor een vakantie, morgen gaan ze weer weg. Op de achtergrond worden nog steeds bommen afgeschoten en Alex en ik besluiten door te lopen.

( Ik moest hier opnieuw beginnen me typen omdat waarbenjij mijn login was vergeten. @#$%@ )

We komen aan op een kruispunt waar mensen vuurwerk afsteken, er staat een groepje meisjes en Alex wil graag een foto maken van ons allemaal. Terwijl we zoeken naar iemand die de foto wil maken komen we twee pakistaanse koenig studenten tegen. Zij maken de foto voor ons, lachend komen alle meisjes bij elkaar staan en wij gaan er achter staan.
Nadat de foto is gemaakt lopen we weer terug en bekijken het resultaat, goed gelukt al zeg ik het zelf. Terwijl we zo aan het praten zijn over de meisjes hoor ik een van de pakistanen zeggen "You do realize these are all men right?" Je realiseert je toch wel dat dit allemaal mannen zijn?
Vol verbazing begin ik te lachen en kijk nog eens goed, als jij de lezer de foto al hebt gezien... kijk dan ook nog eens goed. Dit zijn allemaal ladieboys! Mannen die zich als vrouwen verkleden, of ze dit nou doen voor sextourisme of iets anders weet ik niet maar Alex en ik besluiten door te lopen.

Ondertussen hebben we meerdere mensen happy divali gewenst, iedereen is vrolijk en je proeft haast dat dit een feest is van vrede vreugde en gewoon plezier hebben. Na een eindje te hebben gelopen op een nogal verlaten straat slaan we een zijstraat in, ook deze straat is behoorlijk verlaten op een enkele hond na.
Ik besluit naar de hond te fluiten en hij begint te kwispelen, dit moet voor mij toch wel een van de zieligste momenten zijn die ik hier heb meegemaakt. De mensen hier hebben de keuze wat met hun leven te doen, maar deze hond loopt hier zielsalleen over de straten van Delhi zonder voedsel waar hij wordt geslagen door kinderen die dit als een spel zien en dit beestje komt gewoon naar ons toe en kwispelt vriendelijk.
Je ziet aan de hond dat hij veel heeft meegemaakt en als ik denk aan hoe ik mijn hond behandel en dan weer naar deze hond kijk moet ik toch even slikken...

We besluiten door te lopen en komen dan op een markt, Alex legt uit dat deze markt bestaat uit talloze rijen met stalletjes. Als we verder lopen zien we wat jongentjes spelen, deze komen algauw op ons af en roepen "Picture sir" , "Happy Divali". De jongens poseren en Alex staat al klaar, hij roept dat ik erbij moet gaan staan dus doe ik dat uiteraard.. De jongens lachen als ze de foto zien, begroeten ons nogmaals en schudden ons allebei de hand alvorens te vertrekken.
Inmiddels is het alweer een uur later dan wanneer we vertrokken en we besluiten wat terug te wandelen. Een straalbezopen man wil ons begroeten maar hij stinkt naar iets dat ik niet eens zou durven beschrijven. We negeren hem maar en lopen door. Op de achtergrond horen we hem nog schreeuwen als we een zijstraat inslaan, daar komen we 2 japanse meisjes tegen die foto's aan het maken zijn.
Vlug spring ik in de foto en het meisje dat de foto zou maken houd op, ik roep vlug dat ik nederlands ben en plots zegt het meisje waar ik achtersprong "Goede avond" in het nederlands! We maken vlug wat foto's en raken aan wat aan de praat waarna we weer doorlopen naar het hotel. Ondertussen heb ik een rat gezien die net zo groot was als mijn hond Chewie, en een vleermuis die zo groot was als een adelaar. Ik wou dat ik er foto's van had, het is gewoon beangstigend.
Alex dacht trouwens dat ik erg veel leek op DJ, Tiesto.. Is dat zo? Volgens mij toch niet? :D

Aangekomen bij het hotel staat de amerikaan nog buiten met de beveiliging, we worden geroepen dat we naar binnen moeten gaan omdat het laat is en wij moeten slapen. Terwijl we binnen in de lobby staan schrijft alex zijn adres voor me op en ik raak aan de praat met de amerikaan.
De jongste beveiliger die met mij mee was komt dan ook aan en hij is STRAALBEZOPEN, hij brabbelt en roept dingen zoals 500 roepie. Uiteindelijk komen we tot de conclusie dat hij de amerikaan wil laten weten dat ik voor het vuurwerk heb gezorgd.
We lopen naar boven en ik vraag of Alex de foto's wil sturen van de avond, eenmaal hier zittend begin ik pas echt een beetje te beseffen hoe een leuke avond ik heb gehad, hoe indrukwekkend de feesten zijn, hoe aardig de mensen zijn.

Alex stuurt me nog even een PM met de vraag of ik wel ben aangekleed, want dan komt hij de foto's even langsbrengen. Inmiddels hebben we een half uur zitten praten, heb ik alle fotos gekregen, en een grote muziek collectie die hij mee had.

Waarschijnlijk ben ik heel erg veel details vergeten te melden, ik kan ook niet echt overbrengen in woorden hoe mooi deze avond was en hoe mooi, hard en geweldig het vuurwerk is. Een camera kan ook de sfeer niet vastleggen die je voelt als je met 30 vreemden buiten staat in hartje Delhi en de beste tijd van je leven hebt.